Mateuszek

od imienia.

SSy są przerabiane widać to jak dla mnie nie powinno byc ub. Ale ja o tym nie decyduje w tej sprawie niech podejmie decyzje ktoś wyszy z rangą ode mnie .

Widać że ssy przerabiane są .

Z poważaniem,

Administracja CS-LUZownia.pl

Z poważaniem,

Administracja CS-LUZownia.pl

Kolego jako admin moge Cię sprawdzić tak .

SSy czyste .

Klasyka ^^

Z poważaniem,

Administracja CS-LUZownia.pl

Fabuła filmu, w porównaniu z wersją książkową, została częściowo zmieniona.

Podczas burzliwej nocnej nawałnicy na Morzu Śródziemnym załoga włoskiego kutra rybackiego wyławia u wybrzeży Marsylii ciało rannego i półżywego, nieprzytomnego rozbitka. Rybak podczas opatrywania ran postrzałowych mężczyzny, odkrywa implant wszczepiony pod skórę – cyfrowy numer konta w Gemeinschaft Bank w Szwajcarii. Cierpiący na niemal całkowitą amnezję rozbitek postanawia dowiedzieć się o swojej utraconej przeszłości, studiując mapy i zapiski na pokładzie łódki.

Dwa tygodnie wcześniej doszło do nieudanej próby zamachu na czarnoskórego polityka Nykwana Wombosi, przebywającego na swym jachcie. Stwierdza on, że za tym posunięciem kryje się CIA. W odpowiedzi za próbę targnięcia na jego życie grozi agencji procesem sądowym i ujawnieniem prawdy o jej spiskowej działalności. Jak się później okaże, to właśnie wyłowiony rozbitek był niedoszłym zamachowcem, który nie wykonał powierzonego mu zadania, nie mogąc tego dokonać na oczach dzieci polityka. W trakcie ucieczki z jachtu został postrzelony w plecy i wpadł do wody.

Po dotarciu do portu, Jason otrzymuje niewielką sumę pieniędzy od rybaków na podróż do Szwajcarii. Już w Zurychu odbiera zdeponowaną w banku paczkę, odkrywając, że w środku są duże sumy w różnych walutach, jego paszporty (różnych krajów i na różne nazwiska) oraz broń. Według znalezionych dokumentów nazywa się Jason Bourne i jest zameldowany w Paryżu. Pakuje wszystko oprócz broni do charakterystycznej czerwonej torby i opuszcza placówkę bankową. W międzyczasie jeden z pracowników banku przesyła informacje o przybyciu Bourne’a, stawiając miejscową policję i CIA na nogi. Na ulicy Jason, ścigany przez szwajcarską policję, chroni się w amerykańskim konsulacie. Na miejscu podsłuchuje rozmowę przy okienku kobiety, która próbuje wydostać się z Zurychu. Ochrona placówki, rozpoznając Bourne’a, wszczyna alarm. Bourne w sposób brawurowy unieszkodliwia ochronę i ucieka po ścianie budynku. Na ulicy natrafia na zdenerwowaną „dziewczynę z okienka” próbującą wsiąść do auta. Proponuje jej układ – 20 tysięcy dolarów za podwiezienie do Paryża. Prowadząca dotychczas luźne życie kobieta – Marie Helena Kreutz – przyjmuje układ, stając się celem nieznanej organizacji szpiegowskiej oraz policji, które za wszelką cenę starają się ich zabić. Rozpoczyna się walka o przetrwanie, która zarazem jest walką o tożsamość głównego bohatera, gonionego przez agencję, która wydała na niego wyrok śmierci za niewykonanie zadania.

Akcja filmu przenosi się do stolicy Francji, gdzie bohaterowie szczęśliwie docierają po długiej podróży i zmierzają w kierunku paryskiego mieszkania Bourne’a. W środku Bourne, rozpoznany przez konsjerżkę, zaczyna przypominać sobie zamazane urywki ze swojego życia przeglądając dokumenty i książki. W pewnej chwili przez szybę do mieszkania wpada agent, z zamiarem zabicia niedoszłego zamachowca i świadka. Gdy Bourne odpiera atak agent, by nie wydać mocodawców, popełnia samobójstwo wyskakując z okna na ulicę. W ulicznym zamieszaniu uciekinierzy wydostają się z mieszkania by ukryć pieniądze w bezpiecznym miejscu, co w konsekwencji kończy się szalonym pościgiem po ulicach miasta. Bourne nie po raz pierwszy wykazuje ponadprzeciętne umiejętności walki, teraz w szaleńczy sposób prowadząc samochód, szczęśliwie ucieka policji. Ukrywają auto na podziemnym parkingu i zacierają odciski palców na samochodzie. Najbliższą noc spędzają w pobliskim hotelu, gdzie Jason farbuje i obcina Marie włosy dla niepoznaki. Dochodzi tam również do sceny miłosnej, podczas której Marie spostrzega rany od kul na plecach Jasona. W dzień próbują ułożyć w logiczną całość wydarzenia z życia Bourne’a dzwoniąc pod numery uzyskane z kopii rachunku hotelowego, zdobytego przez Marie z recepcji hotelu, w którym rzekomo w przeszłości stacjonował Bourne. Obdzwonione miejsca mają jeden charakterystyczny element – dotyczą szeroko rozumianego przemysłu morskiego, poczynając od czarterowania jachtów, a kończąc na potrawach i daniach morskich. Jednakże tytułowy bohater nie może pojąć, co on mógłby mieć wspólnego z pływaniem na łódce czy jachcie. Na ulotce reklamowej pewnej z firm widnieje zdjęcie Nykwany Wombosiego, co nadaje jednak sens pozornie dziwnym elementom układanki. Wombosi ginie tego samego dnia od kul innego agenta Treadstone. Wyczytane informacje w gazetach nagle stają się jasne i zrozumiałe, utwierdzając w Jasonie myśl, że był płatnym mordercą z ramienia Treadstone (CIA). Fakt ten jest dla niego nie do przyjęcia.

Policja odnajduje auto uciekinierów oraz namierza pokój hotelowy, w którym przebywali. Schronienie znajdują u znajomego Marie na prowincji. Agencja i tam ich odnajduje. Agent wysłany za nimi zostaje postrzelony przez Bourne’a. Jeszcze przed śmiercią szepcze parę słów Jasonowi nieświadomemu tego, co się dzieje. Następuje moment rozstania, kiedy Marie odjeżdża z właścicielem domu w nieznane. Bourne robi użytek z telefonu zdobytego na zabitym agencie, łącząc się ze swym szefem w CIA w Langley w stanie Wirginia. Umawia się z nim na osobiste spotkanie na ruchliwym moście w Paryżu. Bourne wykazuje się swoimi szpiegowskimi umiejętnościami, przyczepiając nadajnik do samochodu agentów, który doprowadza go prosto do tajnej komórki Treadstone. Jason sztucznie wywołuje alarm w samochodach na ulicy, by następnie po rynnie dostać się do mieszkania. Tam dochodzi do ostatecznej konfrontacji z samym szefem, Alexandrem Conklinem. Conklin wyjawiając Jasonowi prawdę na temat jego nieudanej misji, przywraca mu tak upragnioną i poszukiwaną tożsamość. Wyjaśnia też istotę ostatniej misji Treadstone, której celem było zabicie Wombosiego. Opowiada Bourne'owi o jego przygotowaniach do zamachu, zbieraniu informacji o jachcie polityka oraz jego załodze. Po krótkiej i efektownej walce Bourne zabija 3 agentów, oszczędzając Conklina i Nicolette. Conklin zostaje jednak zabity w chwilę później na ulicy przez innego agenta z rozkazu Warda Abbotta – wyższego w hierarchii urzędnika CIA, który chce ostatecznie zamknąć tą sprawę. Projekt Treadstone zostaje zamknięty, a film kończy się happy endem, gdy Jason odnajduje swoją ukochaną Marie, która teraz wypożycza skutery na wyspie Mykonos w Grecji.

Doug Liman

Tony GilroyW , Blake Herron

Sensacyjny

Z poważaniem,

Administracja CS-LUZownia.pl

 Admin nie rozpisał demka gracz otrzymuje UB.

U nas jest mega zapraszam też na tska czasem mnie pijanego spotkasz  , żartuje ogólnie pogadac hah

Siema siema

Z poważaniem,

Administracja CS-LUZownia.pl

Z poważaniem,

Administracja CS-LUZownia.pl

Z poważaniem,

Administracja CS-LUZownia.pl

Z poważaniem,

Administracja CS-LUZownia.pl

Z poważaniem,

Administracja CS-LUZownia.pl

Jeśli spodziewaliście się po "Stalingradzie" Bondarczuka efektownego i realistycznego kina wojennego zgłębiającego koleje krwawego oblężenia tytułowego radzieckiego miasta, które okazało się punktem zwrotnym II wojny światowej, to nie mogliście się bardziej mylić. Poza kilkoma efektownymi ujęciami cyfrowo płonącego Stalingradu oraz sporadycznymi scenami walk sowietów z nazistami na jakimś zniszczonym rynku lub w opuszczonym domu, w filmie tym wojna i prawda historyczna mają znaczenie zdecydowanie drugorzędne. Pod względem fabularnym Bondarczuk jest bowiem bardziej zainteresowany kreacją quasi-romantycznej telenoweli, która przypomni widzom raczej o nieśmiertelnych socrealistycznych klasykach w rodzaju "Moskwa nie wierzy łzom" Mieńszowa, niż o "Szeregowcu Ryanie" Spielberga.

Wojenny – czy jakikolwiek inny – realizm "Stalingradu" najlepiej opisać za pomocą dwóch scen z filmowego pola bitwy. W pierwszej dzielni radzieccy wojacy wystrzeliwują pocisk burzący w taki sposób, że rykoszetuje (!) on od czołgu (!!) i kreśląc trajektorię lotu w kształcie litery "L" (!!!), trafia w ważny punkt niemieckiego oporu. W drugiej odważni żołnierze rzucają się do straceńczego ataku na przeciwników, pokonując ich za pomocą kombinacji siły i sztuk walki (?) oraz slow-motion, jakiego nie powstydziliby się twórcy "300" Zacka Snydera. Bondarczuka interesuje nade wszystko realizacja epickiego widowiska, które będzie w stanie zadowolić jak najszerszą widownię, całą resztę filmu opiera więc na pseudo-filozoficzych refleksjach boleśnie płaskich postaci, gadkach-szmatkach między żołnierzami oraz patetycznych wywodach, które miast gęsią skórkę, wywołują grymas politowania.

I na dodatek, Bondarczuk ubzdurał sobie, że w ramach zabliźniania dawnych ran postara się trochę wybielić działania wojsk niemieckich w bitwie o Stalingrad. Pojawia się wprawdzie na ekranie jeden tyran i sadysta, ale główne skrzypce gra pewien honorowy oficer (w tej roli Thomas Kretschmann, który może sobie wpisać w CV specjalizację "wcielanie się w filmach wojennych w dobrych Niemców"), który ma nie tylko skrupuły, ale także radziecką kochankę, która mimo złego traktowania lgnie do niego jak pszczoła do miodu. Wątek kobiecy przewija się również po stronie radzieckiej – żołnierze okupują ruiny domu rezolutnej osiemnastolatki, która samą tylko obecnością wprowadza w szeregi wojskowych rozluźnienie oraz nieformalne zawody w jej adorowaniu.

Wszystkie te aspekty scenariusza miały w założeniu pogłębić stricte humanistyczny wydźwięk "Stalingradu", ale poszczególne postaci są tak słabo nakreślone, tak jednowymiarowe i często puste, że podkreślają raczej ogólny brak pomysłu na opowiedzenie całej historii. Mógłbym się tak jeszcze długo znęcać nad "Stalingradem", bo materiału Bondarczuk zapewnił naprawdę sporo. Spuszczę jednak na resztę zasłonę milczenia i po prostu zaapeluję do wszystkich, którzy to czytają, by nie tracili czasu na tę efekciarską, propagandową produkcję, która dodatkowo udaje wysokobudżetowe kino amerykańskie dla młodego widza, nie potrafiąc jednakże wyzbyć się radzieckiej mentalności. O wiele więcej emocji przyniesie spacer w śnieżnej zamieci. Albo seans "Wroga u bram" Jean-Jacques'a Annaud.

Fedor Bondarchuk

Ilya Tilkin,Sergey Snezhkin

Dramat ,Wojenny

29 listopada 2013 (Polska) 10 października 2013 (świat)

Winna nie lubię mogłeś wódkę  , ale detektyw mnie dopadł

Fajna gazetka widać że mu na tym zależy można chłopakowi dać szanse jako Redaktor

Z poważaniem,

Administracja CS-LUZownia.pl

Dzięki za zgłoszenie .

Ban Nadany.

co raz to lepiej wygląda . Jeszcze się okaże że to biały